Κείμενο I
«Το 63% των τηλεφωνημάτων στην καραντίνα αφορούν ενδοοικογενειακή βία»
Διαπιστώθηκε σε όλον τον κόσμο, διαπιστώνεται και στη χώρα μας. Ο λόγος για την ενδοοικογενειακή βία στη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων κυκλοφορίας, ώστε να αποφευχθεί η διάδοση του νέου κορονοϊού.
Τα τηλεφωνήματα που δέχεται η ειδική τηλεφωνική γραμμή SOS 15900, η οποία λειτουργεί από τη Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων (ΓΓΟΠΙΦ), αυξήθηκαν σημαντικά, κυρίως αφότου ξεκίνησε και η ενημερωτική διαφημιστική καμπάνια πριν από περίπου 20 ημέρες.
Οι αυξημένες κλήσεις που δέχεται αφορούν στην πλειονότητά τους την ενδοοικογενειακή αλλά και την έμφυλη βία, όπως η σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία ή απόπειρες βιασμού, οι οποίες όπως ενημερώνει η Γενική Γραμματεία πρέπει να καταγγέλλονται στην αστυνομία.
Σύμφωνα με τη γενική γραμματέα Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, Μαρία Συρεγγέλα, έχουν εξασφαλιστεί καταλύματα για την προσωρινή, δωρεάν φιλοξενία και σίτιση των γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας και των ανήλικων παιδιών τους, σε συνεργασία με την Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρεία.
Δεδομένου ότι έχει παρατηρηθεί διεθνώς αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας στο διάστημα των περιοριστικών μέτρων θα μπορούσατε να αναφέρετε τα μέτρα που έχουν ληφθεί για τη διευκόλυνση των γυναικών οι οποίες υφίστανται βία ώστε να μπορούν να την καταγγέλλουν, καθώς ίσως η αναγκαστική διαβίωση με τον θύτη δυσχεραίνει την τηλεφωνική καταγγελία;
Η τηλεφωνική γραμμή SOS 15900 λειτουργεί 24 ώρες και επτά ημέρες την εβδομάδα προσφέροντας υπηρεσίες ψυχολογικής και κοινωνικής συμβουλευτικής στις γυναίκες θύματα της βίας. Παράλληλα για τις γυναίκες αλλά και τρίτα πρόσωπα που δεν μπορούν να τηλεφωνήσουν υπάρχει το email της γραμμής στο sos15900@isotita.gr. Επίσης τα συμβουλευτικά κέντρα της Γενικής Γραμματείας σε συνεργασία με το Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας (ΚΕΘΙ) και τους δήμους προσφέρουν υπηρεσίες ψυχοκοινωνικής συμβουλευτικής, ενώ έχει ληφθεί μέριμνα για τη συνέχιση των συνεδριών από τις ήδη ωφελούμενες. Οι συνεδρίες πραγματοποιούνται τηλεφωνικά, με email ή και μέσω skype, αν το επιθυμούν οι ίδιες οι γυναίκες. Ταυτόχρονα οι Ξενώνες Φιλοξενίας λειτουργούν, τηρώντας φυσικά όλα τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα.
Υπάρχει πρόβλεψη για το πού θα μπορούσαν να καταφύγουν αυτές οι γυναίκες; Έχουν ενημερωθεί οι αρχές που θα έχουν μια επαφή με τα θύματα της βίας, ώστε να παρέχουν βοήθεια και να μην τα αποτρέπουν στην αναζήτησή της;
Η συνεργασία της Γενικής Γραμματείας με την Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρεία εξασφάλισε ειδικά προσωρινά καταλύματα στις γυναίκες θύματα βίας και στα ανήλικα παιδιά τους, με δωρεάν στέγαση και σίτιση, για έκτακτες περιπτώσεις και γίνονται δωρεάν ιατρικές εξετάσεις στις γυναίκες. Επίσης, σε συνεργασία με το Χαμόγελο του Παιδιού, πραγματοποιούνται δωρεάν ιατρικές εξετάσεις στα ανήλικα παιδιά των γυναικών θυμάτων βίας. Σε αυτά τα προσωρινά καταλύματα παραμένουν οι γυναίκες μέχρι να γίνουν οι απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις για να ενταχθούν στους Ξενώνες Φιλοξενίας. Σε αυτό το σημείο να επισημάνουμε ότι είμαστε σε άμεση συνεργασία με την Ελληνική Αστυνομία και το επιτελικό τμήμα αντιμετώπισης ενδοοικογενειακής βίας για την καλύτερη και αμεσότερη παροχή βοήθειας στις γυναίκες θύματα βίας.
Αρκεί ένα διαφημιστικό σποτ ή ένα τηλεφώνημα; Πώς θα μπορούσαν να στηριχτούν ουσιαστικά τα θύματα βίας;
Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα πολύπλευρο φαινόμενο, το οποίο οφείλουμε να το αντιμετωπίζουμε με πολύπλευρες κινήσεις και προσεγγίσεις. Η καμπάνια ενημέρωσης είχε σκοπό την ευρεία ενημέρωση του κοινού και ειδικά των γυναικών που υφίστανται βία, αλλά και των τρίτων προσώπων (συγγενείς, φίλοι, γείτονες) και την προτροπή στο να σπάσουν τη σιωπή και να μιλήσουν για τη βία. Παράλληλα το τηλεφώνημα στο 15900 ή στο 100 -ειδικά σε περιπτώσεις που κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα του θύματος- είναι το πρώτο από τα ουσιαστικά βήματα που απαιτούνται ώστε η γυναίκα να δεχτεί στήριξη και βοήθεια. Επίσης μπορούν να στείλουν email στο sos15900@isotita.gr, αν δεν μπορούν να μιλήσουν, και να μας υποδείξουν τον τρόπο που θέλουν να έρθουμε σε επαφή μαζί τους ή να στείλουν sms στο 100, όπως ανακοινώθηκε από την Ελληνική Αστυνομία, σε περίπτωση που κινδυνεύει η σωματική τους ακεραιότητα ή δεν μπορούν να τηλεφωνήσουν. Όλες οι δομές, όπως και όλες οι συνεργασίες που προαναφέραμε, στοχεύουν στην ουσιαστική στήριξη. Το αμέσως επόμενο βήμα είναι η ενδυνάμωση των γυναικών αυτών με την κατάρτιση και εξειδίκευσή τους, ώστε να μπορέσουν να εργαστούν, αν είναι άνεργες, και να σταθούν στα πόδια τους ψυχικά, κοινωνικά και οικονομικά.
Ιωάννα Σωτήρχου, Η εφημερίδα των συντακτών
28/04/2020
Κείμενο II
Κι αν δεν σε λένε «Σοφία» ή «Ζέτα», τότε τι κάνεις;
Η βία είναι εδώ, δίπλα μας, στα σπίτια μας και στις παρέες μας. Χιλιάδες περιστατικά που δείχνουν ότι υπάρχει πρόβλημα σε μια κοινωνία που απλά κρύβει τους σκελετούς στην ντουλάπα της.
Διάβαζα πρόσφατα ένα post μιας φίλης η οποία, σε λογοτεχνικό ύφος, περιέγραφε την περιπέτεια μιας ηθοποιού που καταδικάστηκε από μεγάλο σκηνοθέτη γιατί απλά…δεν ικανοποίησε τις σεξουαλικές του «ορέξεις».
Τέτοιες ιστορίες βρίθουν στο διαδίκτυο, αλλά και σε συζητήσεις στις παρέες. Άγνωστες ιστορίες, πολλές φορές οδυνηρές, που δεν αφορούν μια απλή σεξουαλική παρενόχληση.
Κάποιες φτάνουν στο επίπεδο ενός βιασμού, μιας σκληρής λεκτικής βίας, και φυσικά ξυλοδαρμού. Είτε σε εργασιακούς χώρους είτε μέσα στα σπίτια και τις οικογένειες.
Οποιονδήποτε κι αν ρωτήσεις θα σου πει μια ιστορία για μια φίλη του (ή ένα φίλο του) που δέχθηκε σωματική ή ψυχολογική βία.
Που μπορεί να αντέδρασε, μπορεί να φώναξε, μπορεί να ούρλιαξε, αλλά μπορεί και να σιώπησε. Χιλιάδες οι περιπτώσεις «άγνωστων» γυναικών που δεν είχαν τα μέσα, τη δύναμη, τη στήριξη για να μιλήσουν.
Και στον κόσμο που ζούμε, στον κόσμο που ό,τι κι αν κάνεις μπαίνεις στο στόχαστρο, για σκεφτείτε όλες αυτές τις άγνωστες γυναίκες. Τραγουδίστριες, ηθοποιούς, εργαζόμενους σε γραφεία, σε πολιτικούς ή σε μεγάλες εταιρείες που είχαν μια τέτοια περιπέτεια.
Κι αν δεν είσαι Σοφία Μπεκατώρου; Κι αν δεν είσαι Ζέτα Δούκα; Τότε τι κάνεις;
Τι κάνεις όταν κανείς δεν σε αναγνωρίζει, ίσως κανείς δεν σου δίνει σημασία; Πώς μιλάς για μια τωρινή ή για μια παρελθούσα τραγική σου εμπειρία;
Πόσες κρυφές «Σοφίες» και «Ζέτες» υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία;
Ξέρατε ότι στην Ελλάδα γίνονται κάθε χρόνο σχεδόν 5.000 βιασμοί γυναικών; Και δεν είναι βιασμοί έξω στο δρόμο, από άγνωστους, κακούς ανθρώπους. Οι περισσότεροι είναι βιασμοί μέσα στη σχέση και στον γάμο. Ελάχιστοι από αυτούς τους βιασμούς δηλώνονται κυρίως λόγω των ενοχών ή του φόβου για τη ζωή του ή του φόβου για τον κοινωνικό στιγματισμό που αισθάνεται το θύμα.
Ξέρατε επίσης ότι σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της ActionAid το 85% των γυναικών στον γενικό πληθυσμό αναφέρει ότι έχει υποστεί κάποια σεξουαλικά παρενοχλητική συμπεριφορά στην εργασία;
Ξέρατε ότι 1 στις 10 γυναίκες αναφέρει ότι έχει υπάρξει θύμα απόπειρας σεξουαλικής επίθεσης ή απόπειρας βιασμού ή βιασμού, ενώ 1 στις 5 αναφέρει ότι έχει υπάρξει θύμα σεξουαλικού εκβιασμού;
Κι ότι το 92% των θυμάτων βίωσε επιπτώσεις σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο ενώ το 18% (1 στις 5 γυναίκες) συγκεκριμένα αναγκάστηκε να παραιτηθεί.
Ξέρατε ότι καταγράφονται πάνω από 10-13 χιλιάδες περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, με το 70% να αφορά σε γυναίκες; Από μαυρισμένα μάτια, μελανιές, μέχρι ξυλοδαρμοί και νοσηλεία στο νοσοκομείο;
Ξέρατε ότι εν μέσω πανδημίας τα περιστατικά κακοποίησης, κυρίως γυναικών, εντός της οικογένειας εκτινάχθηκαν;
Όλα αυτά είναι στοιχεία που δείχνουν ότι η έμφυλη βία είναι εδώ, είναι κρυφή ή φανερή, είναι ένα έγκλημα που φωνάζει ή που παραμένει σιωπηλό.
Οποιαδήποτε μορφή σεξουαλικής ή άλλης κακοποίησης συναντάται παντού, στα σπίτια μας, στις παρέες μας, στους χώρους εργασίας ή στη διασκέδασή μας.
Μπορεί να μην τα βλέπουμε, μπορεί να μην τα μαθαίνουμε ποτέ, αλλά είναι ένας εφιάλτης που μεγαλώνει.
Γι’ αυτό και πρέπει να μιλάνε οι «επώνυμοι», όποτε κι αν το κάνουν αυτό. Αρκεί αυτά που λένε να είναι αληθινά, αρκεί αυτά που ομολογούν να στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα και να μην γίνονται σε πλαίσια εντελώς διαφορετικά.
Όλοι πρέπει να μιλάνε για να βρίσκουν το θάρρος να βγαίνουν μετά και οι υπόλοιποι.
Γιατί αν δεν είσαι «Σοφία», αν δεν είσαι «Ζέτα» δεν σου δίνει κανείς σημασία. Όμως, το ποτήρι έχει ξεχειλίσει…
Βασίλης Σ. Κανέλλης, in.gr (ελαφρώς διασκευασμένο)
Κείμενο III
Ντο τ’ α πρες κοτσσίδετε (Θα σου κόψω τις κοτσίδες) – απόσπασμα
«Γιατί καθαρός δεν είν’ κανένας, μοναχά ο άπραγος». «Γκιακ» θα πει αίμα, δεσμός συγγένειας, φόνος για λόγους εκδίκησης, φυλή. Οι ήρωες στα διηγήματα του Παπαμάρκου, στρατιώτες που πολέμησαν στα άγρια πεδία των μαχών στη Μικρά Ασία, επιστρέφουν οριστικά αλλαγμένοι στον τόπο τους στη Λοκρίδα. Καθορισμένοι από ό,τι οφείλουν να κάνουν για την τιμή της κοινότητας, σύμφωνα με τον βαρύ νόμο του αίματος στο αυστηρό εθιμικό δίκαιο της κλειστής κοινωνίας τους, γίνονται θύτες και είναι ταυτοχρόνως θύματα. Αποσιωπημένα εγκλήματα και τραύματα, καταστροφή και αφανισμός, βιασμοί και δολοφονίες, στοιχειά και δαίμονες, ηθικές δοκιμασίες – ιστορίες ανομολόγητων πράξεων, στην προφορική γλώσσα του ρουμελιώτικου ιδιώματος, που εντέλει οδηγούν, έστω βίαια, τους ήρωες σε σύγκρουση με την κοινότητά τους και στην αναθεώρηση της ταυτότητάς τους. (Από τη σύνοψη του βιβλίου)
Μια και δυο αρχινάμε πάλι και παίρνουμε το μονοπάτι πίσω απ’ τον Αϊ-Λια με το σκυλί αφημένο να πάει μπροστά σ’ όλο το δρόμο και μεις να κοιτάμε σ’ ότι κρυψώνα είχε το μέρος. Με το που φτάνουμε στη δικέλλα που στρίβει μια για το χωριό μια για το μοναστήρι, ακούμε που πίσω απ’ τη ράχη έρχονται φωνές. Αρχινάει να γαβγίζει το σκυλί, αρχινάω να τρέχω κι εγώ της το μέρος, και με το που βγαίνω απάν’ βλέπω τον πατέρα μ’ και τον άλλον τον θειο μ’ που κάθουνται σκυμμένοι, μισοκρυμμένοι πίσω από ένα σκίνο. Τρέχω, κι εκεί που τοιμάζομαι να της τροκιμήξω που χασομεράνε, βλέπω τη Σύρμω. Ξαπλωμένη της ανάσκελο κι είχε το πρόσωπο στα αίματα. Είχε βγάλει ο πατέρα μ’ το σακάκι του και το ‘χε ρίξει πάνω στο κορμί της, κι ο θειος μ’ παραδίπλα κράταε στα χέρια του της δυο κοτσίδες της, κομμένες, να κρέμουνται σαν ψόφιες δραγκολιές. Τρέχα στο χωριό, μου λέει ο θειος μ’, και σύρε φέρε της’ άλογο και μια βελέντζα, και πες και του γιατρού να ‘ρθει κοντά. Μια που μου το ‘πανε και μια που βάζω τα πόδια στην πλάτη και κάνω το δρόμο με μιαν ανάσα. Όσο να ξαναγυρίσω είχανε μαζευτεί κι όλοι οι άλλοι κι άκουγα τα κλάματα της μάνας μ’ απ’ τα μακριά μαζί με τα ουρλιαχτά απ’ τα σκυλιά. Κατεβαίνω απ’ της’ άλογο και της κάνω όλους πέρα να περάσει ο γιατρός και μαζί του πέφτω κι εγώ δίπλα στη Σύρμω και κοιτάω που αρχινάει να την πασπατεύει και να την ψάχει. Κι έλεγα από μέσα μ’, κάνει να ζει και να γίνει καλά, Παναγία μ’, και σ’ το τάζω να γίνω καλόγερος. Μόνο να ‘ναι καλά η Σύρμω. Δεν της ήταν γραφτό της. Λέει ο γιατρός, το κοριτς’ ίσα π’ ανασαίνει. Το κεφάλι και τα μέσα της ειν’ όλα μαντάρα. Ειν’ άσκημα πολύ κι ούτ μόνη της θα γιάνει ούτε γω μπορώ να κάνω άλλο τίποτα. Είναι θαύμα που τη βρήκατε ζωντανή, αλλά και να τη σηκώσετε μέχρι το χωριό δε θα ζήσει. Άμα θέτε να της κάνω μια ένεση να μην πονάει, αλλά αφήκετέ τηνα δω, να μην τυραννιστεί άλλο.
[…] Δεν μπόραγα να της πω κουβέντα, μόνο είχα βαλθεί να της δροσίζω το πρόσωπο με το μαντήλι, κι όταν άρχισε να σπαρταράει απ’ την κάψα κι απ’ τον πόνο, τη φίλησα και είπα από μέσα μ’, άι μανα μ’ , άι καρδούλα μ’ , μην κάνεις άλλο κουράγιο. Φεύγα να ξεκουράζεσαι κι εσύ. […]
[..] Στα δυο χρόνια ανάμεσο που πέθανε η αδερφή μ’ και που πήρανε τη σειρά μ’ για τη Μικρασία ο νους μ’ δεν ησύχαζε. Πάγαινα στα χωράφια, της ελιές, στα πρόβατα, στο καφενείο, στην εκκλησία κι όλο παραφύλαγα και κοίταγα γύρω γύρω να δω κάνα χούι παράξενομ ν’ ακούσω καμιά κουβέντα κρυφή, μπας και μάθω ποιος είν’ ο φονιάς. Μου ‘χανε πει της’ αδέρφια μ’ ότι ήτανε ξένος, ότι χωριανός δε θα ‘κανε τέτοιο κακό. Να της’ αφήσω αυτό το σαράκι, γιατί μονάχα εμένα θα ‘τρωγε στο τέλος. Μα γω το ‘ξερα πως ήτανε δικός της. Κει που τη βρήκαμε δεν περνάει δρόμος γι’ αλλού, κατάλαβες; Το μέρος είναι χωσιά, δεν είναι για διαβάτες. Πρέπει να θες να πας να πέσεις εκεί. Κι της που το ‘χε κάνει ήξερε, για της’ αυτό την είχε κρύψει εκεί κιόλας. Μη σε ζαλίζω, δεν έχει σημασία. Τότες άκρη δε βρήκα. Κι έπειτα έφυγα. […]
Στη Μικρασία στην αρχή ήμανε στα μετόπιστεν. [..] Είχα ιδεί που λές πολλά, τόσα που έτς’ και δει ο άθρωπος κρυώνει και πια άλλο δε θωρεί, αλλά μια μέρα εγώ και δυο άλλοι είχαμε μπει σ’ ένα σπίτι, δήθεν να ψάξουμε για όπλα, και βρίσκουμε μέσα μόνο δυο γυναίκες. Η μια γριά, η άλλη νέα. Μάνα και κόρη. [..] Εκεί λοιπόν που ‘χω βγει με τον έναν κι είμαστε στον αχερώνα και σκοτώνουμε τα ζα, ακούω ουρλιαχτά απ’ το σπίτι. Σημασία εμείς. Ξανά και ξανά. Με πολλά τελειώνουμε τι έχουμε να κάνουμε, κι της γυρνάμε βλέπω τον τρίτο να βγαίνει απ’το σπίτι. Τι γίνηκε, ρε; Του λέω. Μου χαμογελάει και λέει, πάγαινε γυρεύοντας η πουτάνα, αλλά την κανόνισα καλά. Καλά της έκανες, του λέω, αλλά κείνη την ώρα το μάτι μ’ πέφτει στα χέρια του. Στο ‘ να κράταε ένα μαχαίρι και στο άλλο δυο κοτσίδες κομμένες. […]. Με κάψαν τα κρεμμύδια. Λέω μέσα μ’, ιδέα μ’ θα ‘ναι. Τυχαίνει καμιά φορά και κανά παράξενο.
[…]
Χρόνια, Αντώνη, περίμενα τη στιγμή που θα ‘βρισκα αυτόν που ‘χε κάνει το κακό στην αδερφή μ’. Χρόνια ολάκερα κουβάλαγα αυτή την έγνοια σαν κάρβουνο κατάσαρκα στον κόρφο μ’. Δεν μπόρεσα να κρατηθώ. Τον ρίχνω ανάσκελα και πιάνω και του σπάω τα δόντια ένα ένα. Και σε κάθε δόντι τον ρώταγα, πες μου, ρε, πες μου τι της έκανες. Έκλιαιε ο πούστης σαν κοριτς’ και να σου κι άλλα ψέματα, ωσότου είδε που δεν είχα σκοπό να τον αφήσω και μου λέει, τη σκότωσα. Άσε με να χαρείς και εγώ θα σου πληρώσω το μισό αίμα που σου πήρα στο ακέριο, άμα γυρίσου πίσω. Του λέω τότες, η Σύρμω δεν είναι μισό αίμα. Νιε μαμ Νιε μοτρ. Νιε γκιακ. (Ένα Μάνα. Ένα αδερφή. Ένα αίμα). Άσε με, μου λέει κι ορκίζομαι να σ’ το πληρώσω για ένα. Τα λεφτά χαλούνε στα χέρια, τα σπίτια γίνονται χώμα, του είπα, πο γκιάκου, γκιάκου βέτετ νιε βίτρα. (Αλλά το αίμα, το αίμα μένει για πάντα.) […]. Μπίτου νανί ι γκια, του ‘πα, κουρ το γκόρδες, το τε χώς’ νι κοπρέ. (Πνίξου τώρα στο αίμα κι όταν ψοφήσεις θα σε θάψω κει δα στην κοπριά.)
«Γκιακ», Δημοσθένης Παπαμάρκος
ΘΕΜΑ Α
Να παρουσιάσετε συνοπτικά (70-90 λέξεις) στους συμμαθητές σας, την Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, τα μέτρα που έχουν ληφθεί ώστε να καταγγέλλουν οι γυναίκες την ενδοοικογενειακή βία που υφίστανται.
Μονάδες 15
ΘΕΜΑ Β
Β1. Να χαρακτηρίσετε τις προτάσεις που ακολουθούν, γράφοντας στο δίπλα στο γράμμα που αντιστοιχεί σε κάθε πρόταση, τη λέξη Σωστό, αν η πρόταση είναι σωστή, ή Λάθος, αν η πρόταση είναι λανθασμένη. Να δικαιολογήσετε τις επιλογές σας με αναφορές από τα κείμενα Ι και ΙΙ.
Κείμενο I
α. Σύμφωνα με τη γενική γραμματέα Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, Μαρία Συρεγγέλα, οι κλήσεις που δέχεται αφορούν μόνο περιπτώσεις έμφυλης βίας.
β. Οι συνεδρίες ψυχολογικής υποστήριξης που παρέχονται στις γυναίκες – θύματα βίας πραγματοποιούνται καταναγκαστικά, εφόσον έχει προηγηθεί σοβαρό περιστατικό.
γ. Η Ελληνική Αστυνομία δεν συνεργάζεται με τις δομές που υπάρχουν για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών, καθώς αυτές δεν προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια.
Κείμενο II
δ. Οι «άγνωστες» γυναίκες έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με τις «επώνυμες» για να μπορέσουν να μιλήσουν για τα περιστατικά βίας που έχουν υποστεί.
ε. Η έμφυλη βία δεν είναι ούτε συχνό ούτε σύγχρονο φαινόμενο.
Μονάδες 15
Β2. «Σύμφωνα με τη γενική γραμματέα Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, Μαρία Συρεγγέλα, έχουν εξασφαλιστεί καταλύματα για την προσωρινή, δωρεάν φιλοξενία και σίτιση των γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας και των ανήλικων παιδιών τους, σε συνεργασία με την Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρεία.». Να αναγνωρίσετε το είδος του λόγου (ευθύς ή πλάγιος) στο παραπάνω απόσπασμα (μονάδα 1). Στη συνέχεια, να μετατρέψετε στο αντίθετο (μονάδες 1) και να επισημάνετε ποιο είδος θεωρείται πιο αντικειμενικό. Να αιτιολογήσετε την επιλογή σας. (μονάδες 2)
Μονάδες 4
Β3. «Κι αν δεν είσαι Σοφία Μπεκατώρου; Κι αν δεν είσαι Ζέτα Δούκα; Τότε τι κάνεις; Τι κάνεις όταν κανείς δεν σε αναγνωρίζει, ίσως κανείς δεν σου δίνει σημασία; Πώς μιλάς για μια τωρινή ή για μια παρελθούσα τραγική σου εμπειρία;». Ποια είναι η πρόθεση του αρθρογράφου στο παραπάνω απόσπασμα του κειμένου II και με ποιον τρόπο επιτυγχάνεται; Θεωρείτε πως η επιδίωξή του είναι αποτελεσματική; Να δικαιολογήσετε την απάντησή σας.
Μονάδες 6
Β4. «Ξέρατε επίσης ότι σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της ActionAid………νοσηλεία στο νοσοκομείο;». Στο απόσπασμα του κειμένου II, με ποιους τρόπους νομίζετε ότι ο αρθρογράφος επιχειρεί να πείσει ή να επηρεάσει τους αναγνώστες; Θεωρείτε ότι τελικά καταφέρνει να πείσει; Να δικαιολογήσετε την απάντησή σας αξιολογώντας την πειστικότητα του τρόπου ή των τρόπων που χρησιμοποιεί.
Μονάδες 10
Β5. «Σε αυτά τα προσωρινά καταλύματα παραμένουν οι γυναίκες μέχρι να γίνουν οι απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις για να ενταχθούν στους Ξενώνες Φιλοξενίας. Σε αυτό το σημείο να επισημάνουμε ότι είμαστε σε άμεση συνεργασία με την Ελληνική Αστυνομία και το επιτελικό τμήμα αντιμετώπισης ενδοοικογενειακής βίας για την καλύτερη και αμεσότερη παροχή βοήθειας στις γυναίκες θύματα βίας.». Να ξαναγράψετε το συγκεκριμένο απόσπασμα του κειμένου I, αντικαθιστώντας τις υπογραμμισμένες λέξεις με άλλες, χωρίς να αλλάξει το νόημα.
Μονάδες 5
ΘΕΜΑ Γ
Ο συγγραφέας αναφέρει δύο περιστατικά βίας κατά των γυναικών, μέσα από την αναδρομική αφήγηση του ήρωα. Να τα αποδώσετε με δικά σας λόγια. Να απαντήσετε αναφέροντας τρεις κειμενικούς δείκτες. Υφίστανται τέτοιο είδους πειστατικά στη σύγχρονη εποχή; Πώς αντιμετωπίζονται οι θύτες και τα θύματα σε μία ελεύθερη και δημοκρατική κοινωνία; (150-200 λέξεις)
Μονάδες 15
ΘΕΜΑ Δ
Με αφορμή το άρθρο «Κι αν δεν σε λένε «Σοφία» ή «Ζέτα», τότε τι κάνεις;» που διαβάσατε πρόσφατα, στο πλαίσιο σχολικής εκδήλωσης για την έμφυλη βία, να παρουσιάσετε εκδηλώσεις σεξιστικής συμπεριφοράς στη σημερινή εποχή και να επισημάνετε τους τρόπους με τους οποίους οι φορείς αγωγής μπορούν να λειτουργήσουν ως ανάχωμα των σεξιστικών στερεοτύπων και προκαταλήψεων; (300-350 λέξεις)
Μονάδες 30
